اجتماع مردم در نقطه ای از استان اصفهان در تاریخ 1372/9/4 خبر از ولادت شهری جدید در عرصه ی تقسیمات کشوری جمهوری اسلامی ایران می داد. شهری که حاصل اتفاق و همدلی ، مردم دیزیچه ، وینیچه ، قلعه میرزمان ، نکوآباد و حسن آباد دست به دست هم داده بودند تا با مشارکت یکدیگر عمران و آبادانی بیشتری را نصیب سرزمین خود نموده و در راه توسعه گام بردارند و این گونه بود که شهر دیزیچه با تأسیس شهرداری در آن رسمیت یافت . این شهر که دومین شهر شهرستان مبارکه محسوب می گردد با وسعت 36 کیلومتر مربع و قریب به 20 هزار نفر جمعیت در 31 درجه و 4 دقیقه ای عرض شمالی و 52 درجه و 48 دقیقه ای طول شرقی در ارتفاع 2035 متری از سطح آزاد آب دریاها در حد فاصل 5 کیلومتری شمال شهر مبارکه (مرکز شهرستان) ، 35 کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان (مرکز استان) و 10 کیلومتری شرق زرین شهر (مرکز شهرستان لنجان) و درحاشیه ی رود خانه ی زاینده رود واقع شده است.
این شهر در عین بهره مندی از ساحل سر سبز و دل انگیز رود عظیم و همیشه زنده زاینده رود (که لطف و صفای خاصی را به این شهر بخشیده است) از مجاورت با کارخانه ها و صنایع سبک و سنگین استان از جمله ذوب آهن اصفهان و مجتمع فولاد مبارکه گریزی نداشته است ؛ مضافاً بر اینکه کارخانه ی سیمان سپاهان به نوعی در دل شهر جای گرفته و علاوه بر آن عبور دو خط راه آهن از حاشیه و مرکز شهر (که همچون کمربندی گردا گرد شهر را احاطه کرده است)مختصات ویژه ای را برای این شهر رقم زده است . شهر دیزیچه با بهرمندی از قدمتی دیرینه از فرهنگ و ادب و به پاس داشت صالحینی چون امامزاده سلیمان (ع) ، امامزاده محمد(ع) محله نکوآباد،سید تقی(ع) (پیرحاجات) ، امامزاده محمد(ع) محله ی دیزیچه و ... جلوه های آیین و ادب را در این شهر متجلّی سازند. حضور چشمگیر مردم در امور اجتماعی ، دلیل دیگری بر پیوستگی و همبستگی ایشان در تعیین سرنوشت و آینده ی خود ، و شهرشان بوده است . نمود این حضور را می توان در صحنه های انقلاب شکوهمند اسلامی ، جنگ تحمیلی ، عمران و آبادانی و حضور در انتخابات متعدد و از جمله انتخابات شورای اسلامی شهر به عینه مشاهده نمود.
به لحاظ تاریخی علاوه بر مقبره و آرامگاه امامزادگان و صالحین فوق الذکر وجود اماکن تاریخی همچون: غار قلعه بزی (قلعه خان لنجان)،  قلعه ی اکبر آباد،  قلعه ی حسن آباد ، مقبره ی چهل دختران و همچنین دسترسی به آب فراوان در مزارع و بیشه زارهای انبوه و ساحل سرسبز زاینده رود همگی مؤید پیشینه ی پر قدمت این نقطه از استان بوده و دلیلی بر حضور ماندگار در تاریخ کشور می باشد. با عنایت به موقعیت خاص مکانی (بهره مندی از زمین های حاصل خیز و مرغوب و نیز مجاورت با صنایع اطراف خصوصاٌ کارخانه سیمان سپاهان)  اقتصاد مردم این شهر در درجه ی اول به کشاورزی و فعالیت های جنبی و سپس اشتغال در بخش صنعت (خصوصاٌ حمل و نقل بویژه حمل سیمان) وابسته است.